مصاحبه ی مفصل: آندرس یونکر(رئیس آکادمی باشگاه آرسنال)

          میلاد بهمنی 
            بازدید : 62
          جمعه 14 شهریور 1393
           نظرات (0)
        

آندرس یونکر از ماه جولای به عنوان رئیس آکادمی باشگاه مشغول به کار شده است. وی در اولین مصاحبه ی خودش، در مورد شرح وظایف خود در آرسنال سخن گفته است.

آندرس، به آرسنال خوش آمدی. شغل جدید چطور بوده است؟

"جالب" صفت مناسبی است زیرا من در انگلستان، به یک فرهنگ و جامعه ی متفاوت آمده ام و وارد یک جامعه ی فوتبالی شدم که اینجا معمول است ولی با کشورهای دیگر فرق می کند. هم چنین، قدم به دنیای آرسنال گذاشته ام. بنابراین اتفاقات زیادی رخ داده است.

چه چیزی تو را راغب کرد که این چالش را بپذیری؟

وقتی شما با باشگاه های بزرگ اروپا کار می کنید، چیزی که خوشبختانه در بارسلونا و بایرن مونیخ برای من رخ داد، آنگاه شما تفاوت را با سطح های پایین تر حس خواهید کرد. شما از جاه طلبی در یک باشگاه بزرگ آگاه هستید، شما می دانید که اتمسفر باشگاه بزرگ کاملا در راستای پیروز شدن است. اگر باشگاهی با تاریخ و هویت نمایان باشد، من آن را می پسندم و در آنجا کاملا راحت هستم.

من این را در مورد خودم فهمیده ام که در چنین باشگاه هایی بسیار راحت هستم. قطعا وقتی که آرسنال، ریاست آکادمی را به من پیشنهاد کرد، بسیار خوشحال شدم. اگر سابقه ی کار شما به ترتیب در بارسلونا، بایرن مونیخ و آرسنال رقم خورده باشد، آنگاه حس می کنید که برای چنین شغلی ساخته شده اید و باید آن را انجام دهید.

و یک جنبه ی دیگر هم این است که در آرسنال، جوانان سریع به تیم اصلی ارتقا می یابند...

بله، این کاری است که شما کرده اید و در بارسلونا هم انجام می شود و لوئیز ون خال نیز در بایرن مونیخ آن را با خود آورد. این موضوع در آژاکس و فوتبال هلند عرف است و من بسیار با آن راحت بودم. از این مسئله مطلع بودم و هنگامی که ایوان گازیدیس در ابتدا و سپس آرسن ونگر فلسفه ی باشگاه را برای من شرح دادند، کاملا آن را درک کردم و چیزی عجیبی به نظرم نیامد. حس کردم که راه درست همان است و باید هم باشد.

چند تغییر در ساختارها ایجاد شده و چندین مربی هلندی هم به باشگاه آوردی.

به ما بگو اکنون چه کسی در چه سمتی است و چرا این تغییرات را ایجادی کردی؟

من فهمیدم که آکادمی آرسنال دو زمین تمرین دارد. یکی از آنها Hale End است، جایی که بازیکنان تا سن 16 سالگی در آنجا حضور دارند. یکی از توصیه هایی که در آرسنال به من شد، این بود که یک مربی هلندی را وارد کار کنم تا بتوانم همواره تاثیر خاصی در تمرینات داشته باشم. من هم به دنبال افرادی گشتم که مورد اعتمادم بوند، معتبر بودند، کسانی که در آموزش دیگران تجربه داشتند و کسانی که قبلا هدایت یک آکادمی را تجربه کرده بودند. (بنابراین) یان ون لون را برگزیدم که اکنون مربی تیم زیر 16 ساله ها و مربی ارشد Hale End است.

در سمت دیگر نیز کولنی لندن هست، جایی که زیر 18 ساله ها و زیر 21 ساله ها حضور دارند. در این مورد نیز افراد آرسنال همان توصیه را به من کردند: یک مربی هلندی استخدام کن. بنابراین من هم فرانس ده کات را آوردم که صلاحیتش همانند یان است پس حالا حس بسیار راحتی دارم.

من آنها را از سال 1990 می شناسم، هنگامی که من کارم را در فدراسیون هلند شروع کردم و آنها هم آغاز به کار کردند. پس مدت خیلی زیادی است که آن ها را می شناسم، ما با هم چیزهای بسیاری را تجربه کردیم و با یکدیگر در باشگاه Willem II هلند همکار بودیم. فکر می کنم آنها به خوبی قادر خواهند بود کاری را که از آنها می خواهم انجام دهند.

در مورد مربیان انگلیسی، از لیام بریدی پرسیدم که چه توصیه ای دارد؟ او گفت "کارشان خوب است. نگهشان دار!". همگی آنها در سمت خود هستند و من دارم سعی می کنم که اجازه دهم آنها با هلندی ها کار کنند و تا الان شروع خوبی داشته ایم.

آیا قرار است سبک بازی در تمامی رده ها یکسان باشد؟ آیا این سبک از سوی تیم اصلی دیکته می شود؟

من فکر می کنم ما باید تا یک سن مشخص، 15 یا 16 سالگی، این یکسان سازی را انجام دهیم، زیرا یک سبک بازی خاصی هست که ما باور داریم برای یاد دادن فوتبال به بازیکنان، بهترین سبک و روش است. پس از این سن، آنها باید یاد بگیرند که چگونه برنده ی بازی شوند. در اینجا می توان به مربی آزادی عمل داد تا بسته به گروه بازیکنانی که در اختیار دهد، سبک بازی را (برای رسیدن به پیروزی) انتخاب کند.

راه دیگر این است که مطمئن باشیم در تمامی رده های سنی بازیکنانی داریم که برای سیستم بازی که می خواهیم در تیم اصلی پیاده شود، مناسب هستند. این چیزی است که باید از آرسن ونگر بپرسم تا بدانم به اینکه همه ی ما به سبک دلخواه او بازی کنیم، چقدر بها می دهد. تاکنون او چیزی در این باره نگفته است و من صرفا نظاره گر نوعِ تصمیماتی هستم که دیگران می گیرند.

شغل شما یک کار بلند مدت است.آیا مهم است که مردم صبور باشند؟

و بپذیرند که تغییرات در طول زمان تکامل می یابند و بهره ی کار در درازمدت حاصل می شود؟

برای شما لیام بریدی را مثال می زنم. او برای 18 سال در آرسنال بود و صبوری لازم را داشت تا در سمت خود بماند و آرسنال هم صبور بود تا اجازه دهد او در جایگاهش بماند. مطمئنا سال هایی بوده که هیچ بازیکنی به تیم اصلی نرسیده و سال هایی هم بوده که موفقیت به دست آمده است. کلید کار با جوانان همین است که شما باید صبور باشید.

سرمربی، کادر فنی و در واقع بازیکنان باید منتظر فرصت باشند و نیاز است که شما به انتخاب سرمربی اعتماد کنید، زیرا وظیفه ی سرمربی تیم اصلی است که تضمین کند تیمش برنده می شود. اگر او فکر کند که بدون بازیکنان جوان، شانس بیشتری (برای پیروزی) دارد، او نباید از آنان بازی بگیرد ولی اگر معتقد است در حضور جوانان شانسش بیشتر می شود، آنگاه لطفا به آنها بازی بده!

فکر می کنم گرداندن یک آکادمی، نیاز دارد همه ی افراد درگیر صبور باشند و هم چنین نیاز است که در مورد کیفیت کاری که تحویل می دهید، عقیده ای وجود داشته باشد.

برچسب ها آندرس یونک , رئیس آکادمی باشگاه آرسنال ,

ارسال نظر برای این مطلب